حسین توفیق سردبیر نشریه طنز توفیق درگذشت.
که از حدود ۱۰ روز قبل به دلیل بروز عوارض ناشی از عفونت ریه در بیمارستان فیروزگر، بستری شده بود، روز ۱۰ فروردین درگذشت.
هفته‌نامه توفیق، مشهورترین نشریه طنز در تاریخ مطبوعات ایران است که در دوره فعالیت حدودا ۵۰ ساله خود بین سال‌های ۱۳۰۲ تا ۱۳۵۰، توانست مخاطبان پرشماری کسب کند.
حسین توفیق، از سال ۱۳۵۱ و پس از توقیف نشریه، فعالیت مطبوعاتی نداشت اما به گفته محمد سلطانی‌فر، «حدود ۵-۶ سال بود که در فکر بود این مجله را دوباره احیا کند که این فرصت دست نداد.»
بُرش هایی از یک کتاب.
شنیده بود دختران و پسران وقتی عاشق می شوند که دختر به چهارده سالگی نزدیک شده و پسر ازهجده سالگی گذشته باشد. در حالی که او تازه به چهارده سالگی داشت نزدیک می شد و لاله...(( نه، او پریزاد بود بی زمان و بی مکان)). و سامون اگر در آن فصل عمر عاشق لاله نبود، پس چگونه تمام جزئیات خط و خال و حلات آن معصوم ترین دختر روزگاران در خاطرش مانده است و هر لحظه که به یاد او می افتد نمی تواند به زیبایی یی کمتر از یک گُل صورتی بندیشد،مگر این که فکر کند لاله از گل جوان تر بود و به شکوفه های سیب می مانست از سپیدی و لطافت. چشمان او حتی بد گمان نبود در زیر ابروان روشن و ان پیشانی صاف و سپید و پر تو چشم هایی که تمام چهره ی خوشقواره ی او را روشن می کرد، و ته رنگ خون گرم بر گونه های زلال و سپیدش حالتی در خشان می یافت مثل یک خنده ی نیالوده بر لبان گُلبهی در آرایش سیب نارس زنخدان که تا گردن خوش تراش و بلورین او قوسی ملایم را می گذراند، و جایی که آن تن باکره در پیراهن پوشیده می شد، نگاه از بر آمدگی دو سیب کال فرو میلغزید و می پیوست به دست های کوچکی که اصلا تکیده نبود، که اصلا آفتاب خورده و به هیچ وجه پینه بسته نبود و همراه به ماهی های سپید و کوچک وزیبایی مانند بودند تر و تازه و پاکیزه و سرشار از تپش بلوغ، دستانی آویخته از دو سوی قامت خوش تراش که طنین بلوغ داشت با راه رفتنی سرشار از سلامت و حجب.
روزگار سپری شده مردم سالخورده؛ (ص 69 و 70 جلد دوم ) نوشته محمود دولت آبادی.